Lipiec 2018.

Lipiec był miesiącem dziwnym. Mam w stosunku niego zupełnie skrajne uczucia. Z jednej strony dużo pracowaliśmy w gospodarstwie i chodziliśmy permanentnie zmęczeni, z drugiej efekty naszej pracy nie są szczególnie imponujące (prawdę powiedziawszy są ledwo widoczne), z trzeciej pamiętam kilka iście wakacyjnych chwil.

Niby było sucho i upalnie, ale jednak przez tydzień padało prawie non-stop. Wydaje się, że zbiorów grządkowych było mało, a mimo to słoiki z przetworami jakimś cudem zapełniły pół spiżarni. Spacery na grzyby kończyły się zwykle powrotem z pustym koszykiem, lecz powstało też kilka mikrosłoiczków z marynowanymi kurkami. 

Mam wrażenie, że czas co chwilę się nam się rozciągał, a potem gnał jak głupi. Sielanka przeplatała z nerwówką, leniwy czas w lesie z harówką w spalonych słońcem grządkach. Radość z szalonej jazdy na rowerze skończyła się błyskawicznie niezidentyfikowanym do końca wirusem układu pokarmowego, który ostatecznie zaatakował i rozłożył na łopatki całą naszą rodzinę. 

Na ten miesiąc zaplanowaliśmy budowę piwniczki ziemnej i zakończenie tematu montażu okien na budowie. To pierwsze nie ruszyło do przodu nic a nic. Okna udało się natomiast naprawić (kupiliśmy używane, więc niektóre tego wymagały), zamontować i wykończyć zewnętrznymi opaskami. Budowa przypomina już bardziej dom niż straszydło.

Okno wstawione. Czas pomalować opaskę.

Jeszcze tylko drzwi. Ale te wprawimy na końcu, by się nie poobijały.

W grządkach walczyliśmy ze szkodnikami (walka to duże słowo, częściej załamywaliśmy ręce), podlewaliśmy, plewiliśmy i zbieraliśmy co nieco. Lipcowy bób, fasolka szparagowa, czosnek, cebula i papryka to warzywa, które mamy nadzieję przechować przez zimę w formie mrożonej, surowej lub konserwowej.  Powiem szczerze, że liczyłam też na ogórki i pomidory, żeby zrobić kiszonki i przeciery. Te jednak nie obrodziły na razie w ilości przetworowej.

Grządki pod koniec lipca.

Taczka bobu cieszy niezwykle. Wyłuskanego jest już trochę mniej.
Może i dobrze, bo zamrażalka ma ograniczoną pojemność.

Mniej więcej tak wyglądały codzienne zbiory. Za dużo na obiad, za mało na przetwory.

Ku mojemu zaskoczeniu papryka w ilości hurtowej dojrzała szybciej niż pomidory.
Drugim zaskoczeniem jest jej kolor, opakowanie z nasionami obiecywało krwistą czerwień. 

Szklarniowy gąszcz pomidorowy.

Deska pomidorów. 

W lipcu przyszedł czas na wykopanie czosnku. Zebraliśmy 102 główki.
Wydaje się, że dużo, ale jednak za mało.
Trudno, w przyszłym roku (a właściwie już za 2-3 miesiące, bo czosnek sadzi się jesienią) posadzimy więcej!

Część cebuli załamała szczypior, więc też trzeba było ją zebrać.

Czasem chodziliśmy do lasu, głównie na grzyby i jeżyny (zwane tutaj czernicami). Marzenia o dłuższych wycieczkach zastąpiliśmy jednak wieczorami na placu zabaw lub kąpielami w rzece.

Od sąsiadów dostaliśmy porzeczki, aronię i jabłka. Mąż nastawił kilka domowych win i miodów pitnych. Ja w końcu zmobilizowałam się także do zebrania ziół i zrobienia suszu na napary.

Poziomka, bluszczyk kurdybanek i macierzanka.
Jak to wszystko cudownie smakuje...