Maj 2017, czyli zachwyty zielenią.

Maj oczarował na zielenią łąk i lasów. Mimo dość częstych chmur i deszczu chodziliśmy na spacery albo pracowaliśmy w grządkach i sadzie, w pogodne dni cieszyliśmy się słońcem jak dzieci!

Początek maja.

Koniec maja.

Kosiliśmy sad i łąkę nad stawem, bo trawa i chwasty urosły tam po pas! W sumie nie tylko tam. Ściółkowaliśmy drzewa i krzaki, przekopywaliśmy ziemię, wysadzaliśmy flance i plewiliśmy to, co już rosło. W pracach ogrodowych bardzo pomagały nam nasze mamy.

W połowie maja trzeba było zlikwidować przedplon, żeby wysadzić papryki i pomidory.

Z sąsiadami dzieliliśmy się więc sałatą...

... rukolą ( w wyjątkowo hurtowych ilościach)...

... młodym koperkiem...

... i szpinakiem.

Tegoroczna uprawa tunelowa prezentuje się tak.

Grządki pod koniec miesiąca.

Też grządki, ale z trochę innej perspektywy.

I część sadu, ta wykoszona, bo reszta ginie jeszcze w trawie. ;)

Przez cały miesiąc zachwycałam się chustonoszeniem i tym, że trzymając maleństwo tak blisko, mam wolne ręce, mogę tyle zrobić i wszędzie dodreptać! 

Idziemy sadzić pomidory. Brakuje jeszcze tylko ładunku na plecach... ;)

Choć mój związek z chustą jest dość burzliwy, a dociąganie wiązań idzie mi słabo,
to zalety tego skrawka materiału są niepodważalne. 

Zieleń ma jedną wadę - świetnie maskuje dzikie zwierzęta. Podczas wędrówek po lesie spotykaliśmy co prawda sarny i jelenie, ale łatwiej je było usłyszeć niż zobaczyć. Obserwacja zwierząt sprowadzała się więc w moim przypadku do podziwiania jaszczurek wygrzewających się na słońcu. Mąż wypatrzył żmije i myszy, które najprawdopodobniej zamieszkały w stosie drewna.

Kozioł sarny o poranku.

Pod koniec maja sprawiliśmy sobie przyczepkę rowerową. Jako wózek do spania sprawdza się idealnie, ale z różnych przyczyn nie wybraliśmy się z nią jeszcze za rzekę. Nie mogę się już doczekać!

Nie zdziwcie się jeśli w czerwcowym wpisie będę Was atakować zdjęciami z rowerowo-przyczepkowych wycieczek po Beskidzie...