Nietypowy,
rzadko wspominany, prawie wyludniony i zapomniany zakątek naszego kraju - Beskid Niski - to miejsce o niezwykłym bogactwie przyrodniczym, ale też historycznym i
etnograficznym.
Cerkiew w Owczarach. |
Najniższy i najrozleglejszy z Beskidów zachwyca wspaniałymi krajobrazami. Wzgórza porośnięte lasem poprzecinane są łąkami, polami uprawnymi i wioskami w dolinach rzek. Spokojne, prawie senne miejscowości, pełne skromnych drewnianych domów, opuszczone przysiółki, zdziczałe sady, porośnięte trawą i mchem podmurówki zagród i spichlerzy, przypominają o przedwojennej sielance, ale też o tragicznych losach Łemków. Przydrożne krzyże, kapliczki i drewniane cerkwie oczarowują prostotą i nadają temu miejscu duchowy charakter.
Polana nad Bieliczną. |
Bez choćby pobieżnej znajomości dziejów tej krainy trudno docenić jej urok… Bogactwo Beskidu Niskiego - wielowyznaniowość, wspaniała architektura, specyficzny dialekt, rzadko spotykane rzemiosła - wynika z przenikania się różnych kultur. Tylko poznanie historii tego regionu pozwoli nam zrozumieć dlaczego w niektórych wsiach znajdziemy aż trzy kościoły, w malowniczych dolinach rozpadające się opuszczone chaty, a w środku lasów, z dala od ludzkich osad kamienne nagrobki i krzyże…
Przydrożny krzyż w Skwirtnem. |
Trochę historii...
Początki
zorganizowanego osadnictwa w Beskidzie Niskim miały miejsce w XIV wieku. Od tej
pory tereny sukcesywnie zaludniała ludność niemiecka, polska i pasterski lud
wołoski. Ci ostatni wymieszani z ludnością ruską, ukraińską, słowacką i polską
dali z czasem początek Łemkom.
Od
1769 roku „przez głuche zakątki Beskidu Niskiego powiał wiatr dzikiej
historii.” Konfederaci Barscy toczyli tu krwawe
walki z Rosjanami, a I wojna światowa przyniosła potężne straty. Operacja gorlicka pochłonęła tysiące
ofiar, miasto prawie zniknęło, z 645 budynków pozostało jedynie 20.
Ponad 100 cmentarzy wojskowych w samym tylko Beskidzie Niskim to pamiątka po
długich, zaciętych, krwawych bojach podczas Wielkiej Wojny w Galicji. Po
zakończeniu walk władze austriackie rozkazały grzebać wszystkich poległych,
niezależnie od tego po czyjej stronie walczyli, we wspólnych mogiłach
spoczywają zatem Austriacy, Niemcy, Rosjanie, Słowacy, Węgrzy i Polacy.
Projektantami nekropolii byli między innymi Hans Mayr, Duszan Jurkovicz i Emil
Ledwieg. Liczne trójramienne krzyże prawosławne przypominają dawny rycerski
obyczaj – szacunek dla pokonanego wroga.
Cmentarz wojenny na Przełęczy Małastowskiej. |
II
wojna światowa to same nieszczęścia. Masowa zagłada Żydów nie ominęła
Beskidu Niskiego. W Gorlicach, Żmigrodzie, Dukli i Rymanowie utworzono getta.
Zgromadzonych tam ludzi rozstrzelano lub wywieziono do obozu zagłady w Bełżcu. Odnajdywane
do dziś okopy, bunkry i niewypały to pamiątka po bitwie o Przełęcz Dukielską,
która rozegrała się w 1944 roku pomiędzy Armią Czerwoną, a I Korpusem
Czechosłowackim.
Po
tragicznych wydarzeniach wojennych nastąpił kolejny dramat – „akcja repatriacyjna”
– wysiedlanie ludności Łemkowskiej, najpierw na Ukrainę, a potem na ziemie
odzyskane ZSRR. Szacuje się, że w latach 1944-1946 z terenów południowo-wschodniej Polski (czyli głównie Bieszczad i Beskidu Niskiego) wysiedlono około
480 tysięcy ludzi. W 1947 roku zorganizowano akcję „Wisła” w wyniku której
około 140 kolejnych opuściło swoje gospodarstwa.
Wyludnione tereny wzięła we władanie sama natura. Dopiero
po 1956 roku część Łemków wróciła w rodzinne strony.
Kilka słów o Łemkach
Łemkowie to
ludność góralska, wywodząca się prawdopodobnie osadników wołoskich
i ruskich, jako odrębna grupa ukształtowali się dopiero po przybyciu na
tereny Beskidu Sądeckiego, Niskiego i Bieszczad. Do początku XX wieku nazywano
ich Rusnakami. Nazwa Łemkowie pochodzi natomiast od słowackiego słowa „łem”
(znaczy to "tylko"), którego używali jako jedyni z Rusinów.
Wytworzyli
wyjątkową kulturę ludową. Jej cechy charakterystyczne widoczne są
w architekturze, stroju i zajęciach, którym się oddają. Łemkowie byli rolnikami, uprawiali żyto, owies, ziemniaki i len. Hodowali owce,
ale też krowy i konie. Najbardziej popularne rzemiosła to: kamieniarstwo
(wytwarzano osełki, żarna i kamienie młyńskie, a także krzyże nagrobkowe
i przydrożne), produkcja sukna i płótna, wytwarzanie dziegciu i mazi.
Język Łemków to
dialekt języka ukraińskiego z wpływami polskiego i słowackiego. Łemkowie nie
mają jednej spójnej religii, podzieleni są na grekokatolików i prawosławnych.
Trwają też spory o ich narodowość, część z nich uważa się dziś za Ukraińców,
a część za odrębną grupę etniczną.
Bogactwo naturalne
Beskid Niski to
rozległe pasmo - długie i wąskie. Jego zachodnią granicą jest Przełęcz Tylicka koło
Krynicy, dolina Muszynki, Mochnaczki i Kamienicy, a wschodnią Przełęcz
Łupkowska koło Komańczy, doliny Osławy i Osławicy. W polskiej części Beskidu
najwyższą górą jest Lackowa mierząca zaledwie 997 metrów nad poziomem morza. Te
niewysokie góry utworzone są ze skał osadowych fliszu karpackiego, zlepieńców,
piaskowców i łupków ilastych.
W Beskidzie
Niskim zalegają złoża ropy naftowej i gazu ziemnego, ponoć już w XVI wieku
mieszkańcy Krosna łączyli taką wyciekającą ropę z olejem lnianem, a mieszanki
tej używali do oświetlania miasta. Oficjalnie jednak złoża te odkryto w XIX
wieku i od tamtej pory wydobywano surowce na małą skalę. To w Gorlicach,
lwowski aptekarz, Ignacy Łukasiewicz opracował metodę destylacji ropy i
skonstruował pierwszą na świecie lampę naftową.
Beskid Niski
należy do zlewiska Morza Bałtyckiego. Największe rzeki regionu to: Wisłoka,
Jasiołka, Ropa, Wisłok i Osławica. Ciekawostkę stanowią jeziorka osuwiskowe pod
Maślaną Górą i Cergową, a także sztuczne zbiorniki wodne na Ropie i Wisłoku. Na
terenie Beskidu Niskiego znajdują się źródła leczniczych wód mineralnych, dzięki
nim powstały uzdrowiska: Iwonicz, Rymanów, Wapienne i Wysowa.
Beskid Niski to
kraina lasów, stanowią aż 70 % powierzchni. Dominującym drzewem jest buk,
rzadziej pojawia się świerk, jodła i sosna, dąb, grab i olszyna, niekiedy występują też
skupiska cisa i modrzewia. W dolinach rzek znaleźć można zarośla wikliny.
Tam, gdzie kiedyś znajdowały się wsie łemkowskie do dziś rosną zdziczałe sady
owocowe. Ciekawostką florystyczną są rzadkie gatunki paproci, ciepłolubne
gatunki z południa i storczyki.
Zwierzęta
zamieszkujące Beskid Niski to niedźwiedzie, wilki, rysie, żbiki, sarny,
jelenie, łosie, dziki, bobry i sporo drobnej zwierzyny. Świat ptaków jest również bardzo
bogaty, stanowi go około 140 gatunków, a są to między innymi: orlik krzykliwy i
grubodzioby, gadożer, myszołów, puchacz, puszczyk uralski i głuszec. Wśród
płazów: salamandry i traszki, z gadów żmija. Wiosną i latem latają rzadkie
gatunki motyli: paź żeglarz i niepylak mnemozyna.
Daniel. |
Żmija i zygzak jak się patrzy. |
Beskid Niski. Przewodnik Prawdziwego Turysty, Oficyna Wydawnicza „Rewasz”,
Pruszków 2007.
Panoramy Gór Polski.
Wydawnictwo ExpressMap, Warszawa 2011.
Piotr Krzywda, Stanisław Kryciński,
Bieszczady. Beskid Niski. Góry Sanocko-Turczańskie, Wydawnictwo
ExpressMap, Warszawa 2007.
Tomasz Procajło, Miłosz Kędracki, Beskidy.
Przewodnik rowerowy, Wydawnictwo Pascal, Bielsko-Biała 2007.
Wiosną te zdziczałe sady pięknie kwitną - z daleka wtedy widać gdzie były wsie...
OdpowiedzUsuńTak! Już się nie mogę doczekać tej wiosny...
Usuńcześć :) a Ty znasz jakiś Łemków? ostali się tam jeszcze wokoło Ciebie?
OdpowiedzUsuńZnam.
Usuń